Praktyka
<poprzednie>następne
Legionella - ciekawy e-wykład
Legionella pneumophila jest bakterią stanowiącą problem wody ciepłej – przygotowanej czy to w zbiorowym, czy to w indywidualnym źródle. Bakterie te zostały rozpoznane i zidentyfikowane stosunkowo niedawno. W 1976 roku, podczas zjazdu Legionistów Amerykańskich w Filadelfii 221 osób zachorowało na chorobę podobną do zapalenia płuc. W wyniku choroby zmarły wówczas 34 osoby. Zakażenie to nazwano chorobą legionistów, a bakterie, która zakażenie to wywołała nazwano: Legionella Pneumophila. Rozwinęły się one w hotelowej instalacji wody ciepłej. Obecnie uważa się bakterię Legionella za potencjalnie jedno z najgroźniejszych źródeł zakażeń chorobotwórczych ze strony systemów zaopatrzenia w wodę. Stąd tak ważne przeciwdziałanie ich nadmiernemu rozwojowi i namnażaniu w instalacjach. Bakterie Legionella występują wszędzie, także w wodzie gruntowej i powierzchniowej, zarówno bardzo ciepłej (źródła termalne) jak i zasolonej.
Określanie wysokości strefy usuwania żelaza w złożu filtracyjnym - cz.I
Jednym z najważniejszych parametrów projektowych, a później eksploatacyjnych w usuwaniu z wody żelaza, a także pośrednio manganu jest wyznaczanie wysokości poszczególnych stref technologicznych - tj. strefy odżelaziania oraz odmanganiania wody. Parametr ten częstokroć pomijany, czasami w ogóle nie zauważany jest niejednokrotnie kluczem do ustalenia przyczyn problemów z usuwaniem żelaza oraz manganu tak w układach jednostopniowej jak i dwustopniowej filtracji. Świadomość kolejności zachodzących procesów w złożu filtracyjnym oraz wysokości złoża zajętej na realizację danego procesu daje duże możliwości diagnostyczne i eksploatacyjne. W niniejszym artykule przedstawiono podstawy teoretyczne strefowania złoża filtracyjnego oraz praktycznie przydatne sposoby ustalania wysokości tejże strefy na etapie projektowania i weryfikacji technologii uzdatniania wody.
Dysze białostockie - ciekawe rozwiązania
Dysza białostocka należy do grupy urządzeń wykorzystywanych w technologii uzdatniania wody do jej napowietrzania. Jest to urządzenie inżektorowe, zasysające powietrze z zewnątrz do strumienia wody przepływającego przez tę dyszę. Urządzenie pozwala na doskonałe natlenienie wody i częściowej jej odgazowanie, które raczej następuje przede wszystkim w samej napowietrzalni. Jednnym z podstawowych elementów eksploatacji dysz białostockich jest ich obciążenie hydrauliczne. Ze względu na fakt, iż strumień zasysanego do wnętrza dyszy powietrza zależy w głównej mierze od przepływu wody przez dyszę, zbyt niski przepływ jest równoważny ze spadkiem stężenia tlenu oraz spadkiem skuteczności odgazowania. Zgodnie z literaturą (Kowal, Świderska - Bróż: "Oczyszczanie wody" dysze białostockie powinny być stosowane dla wód o zasadowości ok. 3 - 4 mval/L
Dobór pompek dawkujących do podchlorynu sodu
Podchloryn sodu jest ciągle najpopularniejszym dezyfenktantem stosowanym do zabezpieczania małych i średnich sieci wodociągowych. Mimo rosnącej popularności dezynfekcji promieniami UV, dozowanie związków opartych o chlor jest w zasadzie jedyną metodą zabezpieczania sieci wodociąowej przed wtórnym zanieczyszczeniem. Klasyczna metoda wprowadzania chloru do wody opiera się o dozowanie czystego, lub roztworu podchlorynu sodu. Coraz bardziej popularne są również metody generowania podchlorynu sodu bezpośrednio na wodociągu, z wykorzystaniem soli kuchennej, czy też naturalnych chlorków zawartych w wodzie. Mimo niewątpliwych zalet technicznych, metody te są jednak na dzień dzisiejszy dość drogie i dlatego muszą być stosowane w wodociągach o większej przepustowości. W tym kontekście przedmiotem artykułu są metody klasycznego dozowania podchlorynu, ze szczególnym uwzględnieniem doboru pompek dozujących dezynfektant.
Zrywanie zawiesin z filtrów podczas pracy
Bardzo częstym zjawiskiem występującym na Stacjach Uzdatniania Wody, o którym nie zawsze wiemy jest zrywanie zanieczyszczeń zatrzymanych na złożu filtracyjnym w trakcie jego pracy. Dotyczy to np: żelaza w uzdatnianiu wód podziemnych, czy zawiesin pokoagulacyjnych - w układach filtracji poprzedzonych koagulacją (zwłaszcza powierzchniową). W obu przypadkach wiąże się to z większymi lub mniejszymi przekroczeniami norm - zależnymi od m.in. wielkości stacji, układu pompowania, systemu pracy i sterowania pracą filtrów i wielu innych, indywidualnych. Dodatkowo zjawisko to może znacznie komplikować inne procesy uzdatniania (m.in. odmanganianie wody).
Drenaż grzybkowy filtrów - przegląd stosowanych grzybków - część I
Drenaż grzybkowy filtrów jest podaj najczęściej stosowanym rozwiązaniem w filtrach ciśnieniowych i grawitacyjnych. Jeszcze do niedawna podstawowym materiałem, z którego wykonywane były grzybki filtracyjne była porcelana. Grzybki tego typu na chwilę obecną, mimo, iż można jeszcze je nabyć cechuje wysoka cena zakupu oraz przede wszystkim stosunko niska wytrzymałość mechaniczna, zwłaszcza na uderzenia spodwodowane przemieszającymi się podczas płukania nagrubszymi frakcjami warstw podtrzymujących. Obecnie, najczęściej stosuje się grzybki wykonane z tworzyw szutcznych. Mnogość rozwiązań jest jednak znaczna. Dysze różnią się kształtem tzw. "grzybka" - czy głowicy, długością trzonków oraz szerokością szczelin. Różnice te mają istotne znaczenie technologiczne. Dlatego dokonując remontu filtra, czy wymiany złoża, warto przyjrzeć się tej tematyce. W pierwszej części artykułu przedstawiamy podstawowe rodzaje dysz grzybkowych w fotograficznym wydaniu. Kolejny artykuł przybliżał będzie zagadnienia związane z doborem dysz grzybkowych oraz zasadami ich montażu i kontroli.
Eksploatacja układów uzdatniania ze zbiornikiem wody czystej poniżej filtrów
Jednym z dość charakterystycznych układów technologicznych uzdatniania wody, jest system ciśnieniowy, w którym woda po filtrach ciśnieniowych trafia do zbiornika wody czystej, w którym zwierciadło wody znajduje się poniżej poziomu złoża filtracyjnego (w bezpośrednim porównaniu rzędnych). Taka eksploatacja wiąże się z określonymi problemami, które rzadko wiąże się właśnie ze specyficznym rozmieszczeniem wysokościowym poszczególnych urządzeń.
Praca filtrów otwartych z niskim słupem wody nad złożem
W nawiązaniu do prezentowanego na stronie www.technologia-wody.pl artykułu poświęconego zapowietrzaniu filtrów otwartych - przyczyn, skutków i sposobó zapobiegania prezentujemy rozwinięcie tematu, w oparciu o doświadczenia praktyczne i badania technologiczne przeprowadzone na Stacji Uzdatniania Wody, w której konieczna była eksploatacja układu na bardzo niskim słupie wody nad złożem filtracyjnym. Oczywiście słup wody nad złożem w filtrach grawitacyjnych stanowi "siłę napędową" procesu filtracji i m.in. od jego wysokości zależy długość cyklu filtracyjnego.