Najnowsze artykuły
<poprzednie>następne
Określanie wysokości strefy usuwania żelaza w złożu filtracyjnym - cz.I
Jednym z najważniejszych parametrów projektowych, a później eksploatacyjnych w usuwaniu z wody żelaza, a także pośrednio manganu jest wyznaczanie wysokości poszczególnych stref technologicznych - tj. strefy odżelaziania oraz odmanganiania wody. Parametr ten częstokroć pomijany, czasami w ogóle nie zauważany jest niejednokrotnie kluczem do ustalenia przyczyn problemów z usuwaniem żelaza oraz manganu tak w układach jednostopniowej jak i dwustopniowej filtracji. Świadomość kolejności zachodzących procesów w złożu filtracyjnym oraz wysokości złoża zajętej na realizację danego procesu daje duże możliwości diagnostyczne i eksploatacyjne. W niniejszym artykule przedstawiono podstawy teoretyczne strefowania złoża filtracyjnego oraz praktycznie przydatne sposoby ustalania wysokości tejże strefy na etapie projektowania i weryfikacji technologii uzdatniania wody.
Eksploatacja układów napowietrzania otwartego wody - przykłady rozwiązań stosowanych w kraju.
W artykule poświęconym podstawom teoretycznym napowietrzania wody, przedstawiono cel tego procesu, najczęściej stosowane systemy oraz scharakteryzowano dokładnie metody napowietrzania ciśnieniowego wody, ze szczególnym uwzględnieniem podstawowych zasad eksploatacji oraz kontroli w odniesieniu do uzdatniania wody podziemnej. Prezentowany artykuł dotyczyć będzie drugiej grupy metod napowietrzania wody - napowietrzania otwartego.
Dysze białostockie - ciekawe rozwiązania
Dysza białostocka należy do grupy urządzeń wykorzystywanych w technologii uzdatniania wody do jej napowietrzania. Jest to urządzenie inżektorowe, zasysające powietrze z zewnątrz do strumienia wody przepływającego przez tę dyszę. Urządzenie pozwala na doskonałe natlenienie wody i częściowej jej odgazowanie, które raczej następuje przede wszystkim w samej napowietrzalni. Jednnym z podstawowych elementów eksploatacji dysz białostockich jest ich obciążenie hydrauliczne. Ze względu na fakt, iż strumień zasysanego do wnętrza dyszy powietrza zależy w głównej mierze od przepływu wody przez dyszę, zbyt niski przepływ jest równoważny ze spadkiem stężenia tlenu oraz spadkiem skuteczności odgazowania. Zgodnie z literaturą (Kowal, Świderska - Bróż: "Oczyszczanie wody" dysze białostockie powinny być stosowane dla wód o zasadowości ok. 3 - 4 mval/L
Ciekawa historia wodociągów w Oleśnicy
Prezentujemy link do ciekawego artykułu poświęcony długiej historii wodociągów oleśnickich, autorstwa Pana Przemysława Łuczaka. "Prawdopodobnie za panowania księcia Karola II Podiebrada (1565-1617 r.) w Oleśnicy powstał pierwszy wodociąg (wg Zbigniewa Podurgiela). Dom wodociągów (Wasserkunst) znajdujący się w pobliżu nieistniejącej już bramy Bydlęcej (ul. św. Jadwigi) wyposażony był w drewniane koło czerpakowe i zbiornik na wodę. Stamtąd woda była prowadzona drewnianym podziemnym rurociągiem wzdłuż obecnej ulicy Okrężnej (Röhrstrasse - czyli rurowej), do Rynku, gdzie znajdowały się dwa publiczne ujęcia wody. Woda zasilająca miejskie wodociągi doprowadzana była kanałem wykopanym prawdopodobnie w celu napełnienia fosy miejskiej, lub specjalnie dla potrzeb wodociągów. Kanał rozwidla się od rzeki Oleśnicy w Spalicach, przebiega przez park miejski przy ulicy Brzozowej aż do Bramy Bydlęcej (Namysłowskiej), dalej wzdłuż murów, aż do nieistniejącego już młyna przy ulicy Młynarskiej. W okolicy obecnej ulicy Kruczej kanał ten łączy się z rzeką. Obecnie kanał ten w całości biegnie pod ziemią. Wykopaliska prowadzone w mieście wskazują, że sieć drewnianych wodociągów musiała wraz upływem czasu ulec znacznej rozbudowie..."
Dobór pompek dawkujących do podchlorynu sodu
Podchloryn sodu jest ciągle najpopularniejszym dezyfenktantem stosowanym do zabezpieczania małych i średnich sieci wodociągowych. Mimo rosnącej popularności dezynfekcji promieniami UV, dozowanie związków opartych o chlor jest w zasadzie jedyną metodą zabezpieczania sieci wodociąowej przed wtórnym zanieczyszczeniem. Klasyczna metoda wprowadzania chloru do wody opiera się o dozowanie czystego, lub roztworu podchlorynu sodu. Coraz bardziej popularne są również metody generowania podchlorynu sodu bezpośrednio na wodociągu, z wykorzystaniem soli kuchennej, czy też naturalnych chlorków zawartych w wodzie. Mimo niewątpliwych zalet technicznych, metody te są jednak na dzień dzisiejszy dość drogie i dlatego muszą być stosowane w wodociągach o większej przepustowości. W tym kontekście przedmiotem artykułu są metody klasycznego dozowania podchlorynu, ze szczególnym uwzględnieniem doboru pompek dozujących dezynfektant.
Twardość wody - jednostki i sposób przeliczania
Twardość wody to inaczej zawartość związków wapnia oraz magnezu. Jest określana przez konsumentów mianem popularnego "kamienia". Ów kamień to wytrącony podczas gotowania (czy podgrzewania wody) węglan wapnia i magnezu. Sam proces wytrącania w uproszczeniu, polega na tym, iż podczas podgrzewania, czy gotowania wody następuje odgazowanie rozpuszczonego w wodzie dwutlenku węgla. Dwutlenek węgla utrzymuje węglany wapnia i magnezu w stanie rozpuszczonym, natomiast gdy zostanie z wody odpędzony węglany wytrącają się tworząc osad.
Kontrola stanu złóż w filtrach ciśnieniowych
Specyfika konstrukcji filtrów ciśnieniowych sprawia, że kontrola stanu złoża filtracyjnego jest tutaj o wiele trudniejsza niż w przypadku filtrów otwartych. Pracownicy widząc włazy rewizyjne przykręcone szeregiem zardzewiały śrub często rezygnują z kontroli. W efekcie czego zazwyczaj filtry kontrolowane są w sytuacji gdy dzieje się coś niepokojącego z technologią (pogarszają się wyniki). Niestety w wielu przypadkach jest już za późno, by przeciwdziałać i zazwyczaj pojawia się konieczność wymiany złoża filtracyjnego, które albo jest pozbrylane i posklejane wytrąconymi żelazem, albo też można zaobserwować znaczne ubytki i jego ilości.
Zrywanie zawiesin z filtrów podczas pracy
Bardzo częstym zjawiskiem występującym na Stacjach Uzdatniania Wody, o którym nie zawsze wiemy jest zrywanie zanieczyszczeń zatrzymanych na złożu filtracyjnym w trakcie jego pracy. Dotyczy to np: żelaza w uzdatnianiu wód podziemnych, czy zawiesin pokoagulacyjnych - w układach filtracji poprzedzonych koagulacją (zwłaszcza powierzchniową). W obu przypadkach wiąże się to z większymi lub mniejszymi przekroczeniami norm - zależnymi od m.in. wielkości stacji, układu pompowania, systemu pracy i sterowania pracą filtrów i wielu innych, indywidualnych. Dodatkowo zjawisko to może znacznie komplikować inne procesy uzdatniania (m.in. odmanganianie wody).