Technologia
<poprzednie>następne
Analiza technologiczna przypadku problemów z uzdatnianiem wody podziemnej na filtrach otwartych
Eksploatacja Stacji Uzdatniania Wody, pracujących nawet w oparciu o najprostsze rozwiązania technologiczne niejednokrotnie nastręcza wielu problemów. Czasami kryją się one w najmniej oczekiwanym miejscu, gdzie wydawałoby się, że nie powinno ich być. Jednym z takich przykładów jest obiekt, którego analizę technologiczną przedstawiono w niniejszym artykule. Stacja Uzdatniania Wody, o której mowa opiera się w zasadzie o dwa podstawowe procesy technologiczne - jest to napowietrzanie i filtracja. Oba procesy przebiegają w systemie otwartym.Napowietrzanie opiera się o klasyczne dysze białostockie, natomiast filtracja odbywa się na wysokich złożach kwarcowych.
APEL mikrobiologiczny
W związku z licznymi doniesieniami z kraju o masowych przekroczeniach w wodzie ujmowanej, czy też uzdatnionej bakterii inkubowanych w temperaturze 22 st C, opornych na klasyczne chlorowanie, zwracamy się z apelem do wodociągów, czy technologów, którzy mieli tego typu problemy i sobie z nimi poradzili, bądź mają i cały czas prowadzą działania czy to zapobiegawcze, czy zaradcze.Celem apelu jest wymiana doświadczeń w tej dziedzinie i wypracowanie wspólnych działań. Wszystkie osoby, które mogłyby pomóc w rozwiązaniu problemu, lub mają pozytywne, czy negatywne doświadczenia prosimy o kontakt pod adresem biuro@technologia-wody.plPoniżej charakterystyka jednego z typowych przypadków na wodociągu miejskim.
Ułatwienia dla budujących wodociągi i kanalizację sanitarną w Gdańsku
Na prośbę Gdańskiej Infrastruktury Wodociągowo - Kanalizacyjnej zamieszczamy informacje dotyczące uproszczeń procedur administracyjnych związanych z wydawaniem warunków technicznych i uzgodnień dokumentacji projektowej dla urządzeń wodociągowo - kanalizacyjnych. "Intensywny rozwój budownictwa wymusza zmiany. Samorząd Miasta Gdańska postanowił uprościć procedury administracyjne związane z wydawaniem warunków technicznych i uzgodnień dokumentacji projektowej dla urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych. Dokonano stosownych zmian w Regulaminie zbiorowego dostarczania wody i odbioru ścieków w Gdańsku."
Usuwanie jonu amonowego z wody podziemnej
Obowiązujące przepisy z zakresu jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi określają maksymalną zawartość jonu amonowego na poziomie 0,5 mg NH4+/L. Jest to zmiana w stosunku do Rozporządzenia z 2002 roku, w którym maksymalne stężenie jonu amonowego na poziomie 0,5 mg/L dotyczyło wód chlorowanych, natomiast w przypadku wód niechlorowanych normy spełniała woda zawierająca do 1,5 mg NH4+/L. Obecnie wiele Zakładów Uzdatniania Wody (ZUW), w których do tej pory były spełnione wymagania dotyczące jakości wody uzdatnionej, stanęło przed koniecznością intensyfikacji procesów usuwania azotu amonowego.
Biblioteka Technologa. Konferencja: WODA 2006
W "Bibliotece Technologa" prezentujemy bibliografię, spis artykułów zamieszczonych w czasopismach branżowych, materiałach konferencyjnych, poświęconych szeroko rozumianej tematyce ujęć, uzdatniania, dystrybucji oraz zarządzania systemami wodnymi.Bibliografia jest pomocna w poszukiwaniach konkretnego zagadnienia, odsyła również do pozycji literaturowych, które zawierają informacje na interesujący temat.XIX Krajowa Konferencja, VII Międzynarodowa Konferencja: "Zaopatrzenie w wodę, jakość i ochrona wód" WODA 2006.
Natlenianie wody - zapotrzebowanie wody na tlen
Tlen w technologii uzdatniania wody wykorzystywany jest do: utleniania żelaza, utleniania manganu oraz utleniania azotu amonowego - biologicznej nitryfikacji. Jest to wprawdzie najtańszy utleniacz, jednak jako jedyny pozwala skutecznie usunąć jon amonowy z wody do wartości wymaganych obowiązującym Rozporządzeniem (0,5 mgN-NH4). Ilość tlenu jaka powinna być wtłoczona do wody wynika z zapotrzebowania stechiometrycznego. Najwięcej potrzeba na utlenienie jonu amonowego, najmniej natomiast na utlenienie żelaza.
Ekranizacja powłok katalitycznych żelazem.
Ciekawe zagadnienie zostało poruszone w dziale technologicznym na stronie www.forum-wodociagi.pl. Rzecz dotyczy następującego pytania:"Przy jakich wartościach żelazo (II) i (III) przestaje być czynnikiem ekranizującym tworzenie się powłok katalitycznych na mangan dla filtrów samopłuczących. Może lepszym rozwiązaniem jest dwustopniowa filtracja, ale wciąż interesują mnie filtry gdzie filtracja i płukanie odbywają się równocześnie. Dotyczy to wód podziemnych z zawartością żelaza ogólnego ok. 2,0 mg Fe/l, manganu 0,21 mg Mn/l, w wodzie surowej obecny jest siarkowodór, lecz w drodze napowietrzania otwartego na filtry już nie dociera. Czy dla w/w wody prędkość filtracji 15m/h jest zbyt duża, aby uzyskać żelazo po filtracji ok. 0,20 - 0,30 mg Fe/l? "
Wyznaczanie długości cyklu filtracyjnego na filtrach ciśnieniowych po manometrach
Jedną z metod określania długości cyklu filtracyjnego - wyznaczania momentu płukania filtrów ciśnieniowych jest porównywanie wskazań manometrów zamontowanych na rurociągu wody surowej i wody uzdatnionej. W zasadzie podstawa metody jest słuszna. W miarę trwania cyklu następuje zapychanie złoża filtracyjnego zatrzymywanym na filtrze żelazem czy ogólnie zawieisną (np pokoagulacyjną), w efekcie czego filtr zaczyna stawiać opory, których wielkość zależy od kilku czynników. Do podstawowych elementów wpływających na zwiększanie strat ciśnienia na filtrze (zwiększanie oporów złoża) zalicza się: stopień zanieczyszczenia wody surowej (zawartość głównie żelaza, lub zawieisny pokoagulacyjnej, jeśli filtracja jest poprzedzona koagulacją), prędkość filtracji i oczywiście długość cyklu filtracyjnego. Ponadto opory filtra zależą od granulacji, rodzaju i wysokości zasypanego złoża filtracyjnego.